Gözlük Tarihçesi .
Genetik ya da sonradan da olsa, tarih boyunca insanlarda görme bozuklukları hep olagelmiştir. Gözlüğün temel maddesi olan camın geçmişi 4.500 yıl öncesine kadar gitmektedir. Antik dönemde insanların optikle ilgili bilgileri olduğu, camın bazı formlarının cisimleri büyüttüğünü keşfettikleri bilinmektedir. Girit’te yapılan arkeolojik kazılarda, M.Ö 1.000 yıllarına tarihlenmiş olan, büyüteç olarak kullanılan cam örneklerine rastlanmıştır.
İlk kullanılan gözlüklerin mercekleri konveks, diğer deyişle dışbükeydi. Dolayısıyla, yalnızca yakını görmekte zorluk çekenler tarafından kullanılabiliyordu. İçbükey merceklerin gelişimi, dışbükey merceklerden çok sonra gerçekleşmişti. Tarihte gözlüğün gelişiminin yavaş olduğunu söylemek yanlış olmaz. İçbükey mercekler ancak 15. yüzyılda yapılabilmiştir. Gözlük bulunduktan 3-4 asır kadar sonra, takıldığında düşmemesi için geliştirme yapılabildi. Bu durum, gözlüğün gelişimindeki en son ve en önemli buluş oldu. 18. yüzyılda İngiliz Edward Scarlet Londra’da gözlükler için sabit sapları icat etti. Böylece hem burna fazla yük olması önlendi hem de düşmemesi sağlandı. Bu denli yavaş bir gelişim göstermesine karşın gözlük, insanların hayata daha da bağlanmalarına yardımcı olmuştur. Matbaa icat edilip kitap ve gazeteler yaygınlaşmaya başladığında, gözlük görme zorluğu yaşayanlar için çok önemli bir ihtiyaç haline gelmiştir.
HAYAT
GÖRMEYLE
BAŞLAR
